слязні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. У Старажытным Рыме: пасудзіна, у якую збіралі слёзы, калі плакалі па нябожчыку.

2. Слёзны мяшок каля вока, дзе збіраюцца слёзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слязні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. слязні́ца слязні́цы
Р. слязні́цы слязні́ц
Д. слязні́цы слязні́цам
В. слязні́цу слязні́цы
Т. слязні́цай
слязні́цаю		 слязні́цамі
М. слязні́цы слязні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слязні́ца ж.

1. ист. слезни́ца;

2. анат., архит. слезни́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слязні́ца, ‑ы, ж.

1. У старажытным Рыме — пасудзінка, у якую збіралі слёзы, калі плакалі па нябожчыку.

2. Слёзны мяшок каля вока, дзе збіраюцца слёзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слезни́к м., анат. слязні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tränensack

m -s, -säcke анат. слёзны мяшэ́чак, слязні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)