слэ́нг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. слэ́нг
Р. слэ́нгу
Д. слэ́нгу
В. слэ́нг
Т. слэ́нгам
М. слэ́нгу

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слэнг, -у, м.

Словы ці выразы, якія ўжыв. людзьмі пэўных прафесій, сацыяльных груп, субкультур; жаргон.

Прафесійны с.

|| прым. слэ́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слэнг м. лінгв. Slang [slɛŋ] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

slang​1 [slæŋ] n. слэнг, жарго́н;

use slang гавары́ць на жарго́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Slang

[slεŋ]

m -s, -s слэнг, жарго́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

slang, ~u

м. лінгв. жаргон; слэнг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fajczyć się

незак. слэнг. гарэць, палаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ты́ры-пы́ры слэнг. ‘тое-сёе’ (Рамза, Бел. гутарк.). Рыфмаванае спалучэнне слоў гукапераймальнага паходжання, параўн. тыр-тыр, пыр 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fajka

ж.

1. люлька; піпка;

fajka pokoju — люлька міру;

2. слэнг. цыгарэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

slang

[slæŋ]

1.

n.

1) размо́ўная гу́тарка

2) слэнг, жарго́н -у m.

2.

v.

ла́яць, зьневажа́ць

They slanged away at each other — Яны́ ла́яліся адзі́н на аднаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)