Слу́цк

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Слу́цк
Р. Слу́цка
Д. Слу́цку
В. Слу́цк
Т. Слу́цкам
М. Слу́цку

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Слуцк м., г. Слуцк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Слуцк г. Слуцк, род. Слу́цка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

«Слуцк» (карная аперацыя) 5/453

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Слуцк

т. 15, с. 25

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Слуцк (г.) 1/173, 211 (к.), 215, 242, 245, 541; 3/379, 557, 559; 4/144— 145 (укл.), 272, 278, 292, 324, 329, 377; 5/279, 323, 341, 503; 6/38, 64, 107, 161, 323, 344, 346, 408, 466, 491, 529; 7/32, 224, 226, 227, 229, 230, 231, 232, 233, 234, 328, 335, 350, 381, 595; 8/89; 9/28, 95, 330 (к.), 570, 592—593, 594, 595 (к.), 596; 10/94, 105; 11/41, 153, 291, 297, 305

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Слу́цк м. Sluck i Sluzk n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Ландар ’арандатар карчмы’ (слуцк., БНТ, Лег. і пад.) — скажонае рандар ’тс’ гранда < арэнда (гл.). Параўн. таксама ліндар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Шлях Ільіча» (газ., Слуцк) 9/57

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ВЯСЕ́Я,

вёска ў Слуцкім р-не Мінскай вобл., на р. Вясейка, на аўтадарозе Слуцк—Старыя Дарогі. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 10 км на ПнУ ад г. Слуцк, 111 км ад Мінска, 12 км ад чыг. ст. Слуцк. 1494 ж., 477 двароў (1996). Рамонтнае прадпрыемства «Слуцкгазсервіс». Сярэдняя школа, Дом культуры, б-ка, амбулаторыя, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі, царква.

т. 4, с. 401

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)