слухмя́ны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і паслухмяны.

|| наз. слухмя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слухмя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слухмя́ны слухмя́ная слухмя́нае слухмя́ныя
Р. слухмя́нага слухмя́най
слухмя́нае		 слухмя́нага слухмя́ных
Д. слухмя́наму слухмя́най слухмя́наму слухмя́ным
В. слухмя́ны (неадуш.)
слухмя́нага (адуш.)		 слухмя́ную слухмя́нае слухмя́ныя (неадуш.)
слухмя́ных (адуш.)
Т. слухмя́ным слухмя́най
слухмя́наю		 слухмя́ным слухмя́нымі
М. слухмя́ным слухмя́най слухмя́ным слухмя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слухмя́ны разг. послу́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слухмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і паслухмяны. Марылька — дзедава дачка ад першай жонкі, бабіна падчарыца, дзяўчынка ціхая, слухмяная, працавітая. Брыль. Слухмянага каня Не падганяю: — «Но!»... Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слухмя́ны разм. gehórsam, fólgsam; wíllfährig (падатлівы, памяркоўны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Слухмя́ны ‘паслушны’ (Нас., Касп., Растарг., Байк. і Некр.). Параўн. укр. слухмʼя́ний ‘тс’. Карскі (2–3, 43) мяркуе пра запазычанне з украінскай, дзе вядомы варыянт слухня́ний ‘тс’, параўн. слуха́вы ‘тс’ (Нас.). Да словаўтварэння параўн. руцьмя́ны, ціхмя́ны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

послу́шный паслухмя́ны, слухмя́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

posłuszny

паслухмяны, слухмяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пату́льны ’ціхі, лагодны, ласкавы’ (ТСБМ). З польск. potulny ’тс’, ’сціплы, павольны, слухмяны, цярплівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паваро́тлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Здольны лёгка і хутка паварочвацца. Лёгкая і паваротлівая лодка. □ Юзік ... Яго любімы вучань.. Жвавы, паваротлівы, кемлівы і яшчэ па-вучнёўску слухмяны. Дуброўскі. // Які ўсё робіць лёгка і хутка; увішны. Паваротлівая гаспадыня. □ Пераступіўшы парог, прыпыняецца і глядзіць, як Валянціна кідае ў печ сухія дровы. «Спрытная і паваротлівая, нічога не скажаш», — адзначае Глушакоў. Мяжэвіч.

2. перан. Які ўмее добра весці свае справы, выкарыстоўваючы абставіны. Паваротлівы дзялок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)