слупко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слупко́вы слупко́вая слупко́вае слупко́выя
Р. слупко́вага слупко́вай
слупко́вае		 слупко́вага слупко́вых
Д. слупко́ваму слупко́вай слупко́ваму слупко́вым
В. слупко́вы (неадуш.)
слупко́вага (адуш.)		 слупко́вую слупко́вае слупко́выя (неадуш.)
слупко́вых (адуш.)
Т. слупко́вым слупко́вай
слупко́ваю		 слупко́вым слупко́вымі
М. слупко́вым слупко́вай слупко́вым слупко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слупко́вы бот. сто́лбиковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слупо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м.

1. гл. слуп.

2. Калонка кароткіх радкоў у газеце, часопісе і пад., якія размешчаны адзін пад адным.

Газетныя слупкі.

3. Шэраг слоў, лічбаў і іншых, напісаных адно пад адным.

Слупок прозвішчаў.

Два слупкі прыкладаў.

|| прым. слупко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́лбиковый слупко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Глог 3/514; 8/472—473 (укл.); 9/170

- » - сагнута-слупковы 3/514 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)