служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Работнік, слуга (у 1 знач.).

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.

С. у тэатры.

С. у музеі.

3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).

С. навукі.

○

Служыцель культу — духоўная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

служы́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. служы́цель служы́целі
Р. служы́целя служы́целяў
Д. служы́целю служы́целям
В. служы́целя служы́целяў
Т. служы́целем служы́целямі
М. служы́целю служы́целях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

служы́цель м., в разн. знач. служи́тель;

с. наву́кі — служи́тель нау́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

служы́цель, ‑я, м.

1. Тое, што і слуга (у 1 знач.). У час канцэрта між радоў ходзяць служыцелі з падносамі і частуюць гледачоў чаем з мятай. В. Вольскі.

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах. Служыцель музея. □ А перад смерцю ёй [Данусі] ўдалося напісаць пісьмо, і адзін паляк — служыцель турмы — яго вынес на волю. Карпюк.

3. Чалавек, які служыць чаму‑н., працуе і прыносіць карысць сваёй працай у якой‑н. галіне (навукі, мастацтва і пад.). Служыцель навукі. Служыцель мастацтва. // Пра духоўных асоб. Служыцель культу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

служы́цель м. кніжн. Bedíente (sub) m -n, -n;

служы́цель музе́я Muséumsdiener m -s, -;

бальні́чны служы́цель Kránkenpfleger m -s, -, Pfléger m;

служы́цель ку́льту Géistliche (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

царко́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Служыцель царквы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мула́, -ы́, мн. мулы́, му́лаў, м.

Служыцель культу ў мусульман.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

муэдзі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Служыцель пры мячэці, які з мінарэта заклікае вернікаў на малітву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́бін, а, мн. -ы, -аў, м.

Служыцель культу ў яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

|| прым. ра́бінскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

служы́цельніца, ‑ы, ж.

Жан. да служыцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)