службо́вец, -бо́ўца, мн. -бо́ўцы, -бо́ўцаў, м. (разм.).

Тое, што і служачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

службо́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. службо́вец службо́ўцы
Р. службо́ўца службо́ўцаў
Д. службо́ўцу службо́ўцам
В. службо́ўца службо́ўцаў
Т. службо́ўцам службо́ўцамі
М. службо́ўцу службо́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

службо́вец, -бо́ўца м., разг., см. слу́жачы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

службо́вец, ‑боўца, м.

Разм. Тое, што і служачы (у 2 знач.). Стукатня машынак, службовая бегатня, незнаёмыя твары службоўцаў вярнулі Рыгора да бягучае сапраўднасці. Гартны. Як самы дысцыплінаваны службовец, .. [Гаранскі] бег на выстаўку, нібы на службу. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

службо́вец м. гл. служачы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

employee [ɪmˈplɔɪi:, ˌemplɔɪˈi:] n. слу́жачы; слу́жачая; службо́вец; працаўні́к; працаўні́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

funkcjonariusz

м. службовая асоба; функцыянер; службовец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Beámte

sub m -n, -n слу́жачы, чыно́ўнік, службо́вец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

слу́жащий

1. прич. які́ (што) слу́жыць;

2. сущ. слу́жачы, -чага м., службо́вец, -бо́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акано́м, ‑а, м.

Гіст. Службовец у панскім маёнтку, які кіраваў гаспадаркай. Вінцук ужо сам быў з вусамі і кіраваў маёнткам, праз аканомаў, зразумела. Гурскі. [Сцёпка:] — Як загарэўся панскі свінушнік, дык аканом загадаў і на жарабцы ваду вазіць. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)