сло́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лясная птушка атрада сеўцападобных з рудавата-бурым апярэннем; лясны кулік; вальдшнэп.

|| прым. сло́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сло́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сло́нка сло́нкі
Р. сло́нкі сло́нак
Д. сло́нцы сло́нкам
В. сло́нку сло́нак
Т. сло́нкай
сло́нкаю		 сло́нкамі
М. сло́нцы сло́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сло́нка ж., зоол. ва́льдшнеп м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сло́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Лясная птушка з рудавата-бурым апярэннем; лясны кулік, вальдшнэп. З таго часу, як на балацявіне вынішчылі драбналессе, ён [Антонавіч] адкрыў тут пералётную трасу слонак. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слонка

т. 15, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сло́нка ж заал Wáldschnepfe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сло́нка ‘птушка Scolopax rusticola L.; лясны кулік, вальдшнэп’ (ТСБМ, Нас., Касп., Бяльк., Байк. і Некр.), сло́мка ‘тс’ (Гарэц., Інстр. 2; мазыр., петрык., Нікан.). Запазычанне з польск. słąka, дыял. słęka ‘бакас’; яшчэ ў XVI ст. яно пісалася słanka і słęka (Брукнер, 500). Этымалогію гл. пад слука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вальдшнэ́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і слонка.

|| прым. вальдшнэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вальдшнэ́п м., зоол., см. сло́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальдшнэ́п, ‑а, м.

Тое, што і слонка.

[Ням. Waldschnepfe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)