сла́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сла́ўны
сла́вен		 сла́ўная сла́ўнае сла́ўныя
Р. сла́ўнага сла́ўнай
сла́ўнае		 сла́ўнага сла́ўных
Д. сла́ўнаму сла́ўнай сла́ўнаму сла́ўным
В. сла́ўны (неадуш.)
сла́ўнага (адуш.)		 сла́ўную сла́ўнае сла́ўныя (неадуш.)
сла́ўных (адуш.)
Т. сла́ўным сла́ўнай
сла́ўнаю		 сла́ўным сла́ўнымі
М. сла́ўным сла́ўнай сла́ўным сла́ўных

Іншыя варыянты: сла́вен.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сла́ўны, -ая, -ае.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, добры, які выклікае прыхільнасць, дае радасць.

Слаўнае дзіця.

С. дзянёк.

Слаўную пабудавалі хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́ўны в разн. знач. сла́вный;

с. по́дзвіг — сла́вный по́двиг;

с. хло́пец — сла́вный па́рень;

с. дзянёк — сла́вный денёк;

◊ сла́вен бу́бен за гара́мі — сла́вны бу́бны за гора́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які набыў славу або варты славы; славуты. Разам з народам волю кавалі Партыі слаўнай сыны. Колас. Айчына наша, Родны край Саветаў, Нашчадкаў гордых Слаўная зямля. Хведаровіч. У калгасе нашым Янка — Слаўны баяніст, Камсамолец працавіты, — Добры трактарыст. Журба. Дзень добры, Беларусь, Народная дзяржава, Зямля руплівых рук, Радзіма слаўных спраў! Звонак. Вітаю, як прыход вясны, Дзень слаўнай гадавіны! Смагаровіч. // Які праславіўся чым‑н. Яны [людзі] на арбітах сусветных Слаўны жыццём без багатых і бедных. Куляшоў.

2. Які выклікае прыхільнасць; сімпатычны, харошы. І доўга потым мы ўспаміналі зычлівую ўсмешку гэтага слаўнага хлопца. Лынькоў. [Міхайлаў:] — І гэтая душа, багатая і слаўная, іншы раз хаваецца пад самым сціплым абліччам. Карпаў.

3. Разм. Які дае задавальненне; прыемны, добры. Слаўны выдаўся дзянёк: Свежая пароша. Бялевіч. Князь калісьці ўпадабаў Слаўную мясціну, Замак тут пабудаваў У падарунак сыну. Гілевіч.

•••

Славен бубен за гарамі — невядомае заўсёды здаецца добрым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́ўны

1. гл славyты;

2. разм (сімпатычны, прыемны) gut, fein, nett

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сла́вен

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сла́вен сла́ўна сла́ўна сла́ўны
Р. сла́ўнага сла́ўнай
сла́ўнае		 сла́ўнага сла́ўных
Д. сла́ўнаму сла́ўнай сла́ўнаму сла́ўным
В. сла́вен (неадуш.)
сла́ўнага (адуш.)		 сла́ўную сла́ўнае сла́ўны (неадуш.)
сла́ўных (адуш.)
Т. сла́ўным сла́ўнай
сла́ўнаю		 сла́ўным сла́ўнымі
М. сла́ўным сла́ўнай сла́ўным сла́ўных

Іншыя варыянты: сла́ўны.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сла́вен, см. сла́ўны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́вный

1. (пользующийся славой) сла́ўны, славу́ты;

2. (хороший, приятный) сла́ўны; харо́шы, до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sławny

слаўны, славуты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

славу́ты, -ая, -ае.

1. Пра якога ўсе ведаюць; агульнавядомы, праслаўлены.

С. раман.

Славутая опера.

2. Які набыў славу або годны яе; слаўны.

С. год перамогі ў вайне.

3. Пра чалавека, які стаў знакамітым, карыстаецца вялікай папулярнасцю.

С. вучоны.

|| наз. славу́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)