сланцава́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сланцава́ты сланцава́тая сланцава́тае сланцава́тыя
Р. сланцава́тага сланцава́тай
сланцава́тае		 сланцава́тага сланцава́тых
Д. сланцава́таму сланцава́тай сланцава́таму сланцава́тым
В. сланцава́ты (неадуш.)
сланцава́тага (адуш.)		 сланцава́тую сланцава́тае сланцава́тыя (неадуш.)
сланцава́тых (адуш.)
Т. сланцава́тым сланцава́тай
сланцава́таю		 сланцава́тым сланцава́тымі
М. сланцава́тым сланцава́тай сланцава́тым сланцава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сланцава́ты геол. сланцева́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сланцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва сланцаватасць (пра горныя пароды). Сланцаватая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сланцева́тый геол. сланцава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)