слае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. слае́нне
Р. слае́ння
Д. слае́нню
В. слае́нне
Т. слае́ннем
М. слае́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слае́нне ср. слое́ние, сло́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. слаіць і слаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́ць, слаю́, слаі́ш, слаі́ць; слаі́м, слаіце́, слая́ць; незак., што.

Рабіць слаі з чаго-н.

С. цеста.

|| наз. слае́нне, -я, н. і (разм.) сло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слое́ние слае́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слойка ж.

1. (действие) сло́йка, -кі ж., слае́нне, -ння ср.;

2. (булочка) сло́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)