славі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне славістыкі, славяназнаўства.

|| ж. славі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. славі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. славі́ст славі́сты
Р. славі́ста славі́стаў
Д. славі́сту славі́стам
В. славі́ста славі́стаў
Т. славі́стам славі́стамі
М. славі́сце славі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

славі́ст м. слави́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне славістыкі, славянскай філалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славі́ст м Slawíst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Славі́ст ‘спецыяліст у галіне славістыкі, славянскай філалогіі’, славі́стыка, славісты́чны, якія ад ням. Slavist, Slawist (з 1‑й пал. XIX ст.) < лацінскай назвы славян S(c)lāvī (гл. славянін) (Рэйзак, 580) або ад лац. slavus ‘славянскі’ (Голуб-Ліер, 441).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Slavicist [ˈslɑ:vɪsɪst] n. славі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

слави́ст филол. славі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да славіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slawista

м. славіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)