Славя́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Славя́нка
Р. Славя́нкі
Д. Славя́нцы
В. Славя́нку
Т. Славя́нкай
Славя́нкаю
М. Славя́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славя́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. славя́нка славя́нкі
Р. славя́нкі славя́нак
Д. славя́нцы славя́нкам
В. славя́нку славя́нак
Т. славя́нкай
славя́нкаю		 славя́нкамі
М. славя́нцы славя́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славя́нка ж. славя́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славя́нка славя́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славя́нка,

гл. славяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Славянка (сорт яблыні) 2/75

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

славя́не, -вя́н, адз. славяні́н, -а, м.

Адна з самых вялікіх у Еўропе груп роднасных па мове і культуры народаў (беларусы, палякі, балгары і інш.), якія ўтвараюць тры галіны: усходне-, заходне- і паўднёваславянскую.

|| ж. славя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. славя́нскі, -ая, -ае.

Славянскія мовы.

С. эпас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Slavonian​1 [sləˈvəʊniən] n. славяні́н; славя́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Slav [slɑ:v] n. славяні́н; славя́нка;

the Slavs славя́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Słowianka

ж. славянка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)