славе́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. славе́нка славе́нкі
Р. славе́нкі славе́нак
Д. славе́нцы славе́нкам
В. славе́нку славе́нак
Т. славе́нкай
славе́нкаю		 славе́нкамі
М. славе́нцы славе́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

славе́нка,

гл. славенцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славе́нцы, -аў, адз. славе́нец, -нца, м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Славеніі.

|| ж. славе́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. славе́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слове́нка славе́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Slovene [sləʊˈvi:n] n. славе́нец; славе́нка;

the Slovenes славе́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Słowenka

ж. славенка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

славе́нцы, ‑аў; адз. славенец, ‑нца, м.; славенка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. славенкі, ‑нак; ж.

Паўднёваславянскі народ, які насяляе Славенію — частку Югаславіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Slovenian

[sloʊˈvi:niən]

1.

adj.

славе́нскі

2.

n.

славе́нец -ца m., славе́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Slovene

[ˈsloʊvi:n]

1.

n.

1) славе́нец -ца m., славе́нка f.

2) славе́нская мо́ва

2.

adj.

славе́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)