славе́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. славе́нец славе́нцы
Р. славе́нца славе́нцаў
Д. славе́нцу славе́нцам
В. славе́нца славе́нцаў
Т. славе́нцам славе́нцамі
М. славе́нцу славе́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

славе́нец,

гл. славенцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славе́нец м Slowéne m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слове́нец славе́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славе́нцы, -аў, адз. славе́нец, -нца, м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Славеніі.

|| ж. славе́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. славе́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Slovene [sləʊˈvi:n] n. славе́нец; славе́нка;

the Slovenes славе́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Słoweniec

м. славенец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

славе́нцы, ‑аў; адз. славенец, ‑нца, м.; славенка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. славенкі, ‑нак; ж.

Паўднёваславянскі народ, які насяляе Славенію — частку Югаславіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Slowéne

m -n, -n славе́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Slovenian

[sloʊˈvi:niən]

1.

adj.

славе́нскі

2.

n.

славе́нец -ца m., славе́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)