славе́не

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. славе́не
Р. славе́н
Д. славе́нам
В. славе́н
Т. славе́намі
М. славе́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славе́не, ‑вен.

Уст. Адно з старажытнарускіх плямёнаў, якое жыло па берагах возера Ільмень у р-не Ноўгарада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славене

т. 14, с. 494

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)