Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
слава́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
слава́цкі |
слава́цкая |
слава́цкае |
слава́цкія |
| Р. |
слава́цкага |
слава́цкай
слава́цкае |
слава́цкага |
слава́цкіх |
| Д. |
слава́цкаму |
слава́цкай |
слава́цкаму |
слава́цкім |
| В. |
слава́цкі (неадуш.)
слава́цкага (адуш.) |
слава́цкую |
слава́цкае |
слава́цкія (неадуш.)
слава́цкіх (адуш.) |
| Т. |
слава́цкім |
слава́цкай
слава́цкаю |
слава́цкім |
слава́цкімі |
| М. |
слава́цкім |
слава́цкай |
слава́цкім |
слава́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чэ́шска-слава́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чэ́шска-слава́цкі |
чэ́шска-слава́цкая |
чэ́шска-слава́цкае |
чэ́шска-слава́цкія |
| Р. |
чэ́шска-слава́цкага |
чэ́шска-слава́цкай
чэ́шска-слава́цкае |
чэ́шска-слава́цкага |
чэ́шска-слава́цкіх |
| Д. |
чэ́шска-слава́цкаму |
чэ́шска-слава́цкай |
чэ́шска-слава́цкаму |
чэ́шска-слава́цкім |
| В. |
чэ́шска-слава́цкі (неадуш.)
чэ́шска-слава́цкага (адуш.) |
чэ́шска-слава́цкую |
чэ́шска-слава́цкае |
чэ́шска-слава́цкія (неадуш.)
чэ́шска-слава́цкіх (адуш.) |
| Т. |
чэ́шска-слава́цкім |
чэ́шска-слава́цкай
чэ́шска-слава́цкаю |
чэ́шска-слава́цкім |
чэ́шска-слава́цкімі |
| М. |
чэ́шска-слава́цкім |
чэ́шска-слава́цкай |
чэ́шска-слава́цкім |
чэ́шска-слава́цкіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◎ *Насу́гавата, насу́говато ’пахмурна, змрочна, туманна’ (ТС). Несумненна, звязана з укр. осу́га ’слой тлушчу на паверхні вадкасці, налёт на вадзе, іржа на вадзе’, восу́га ’пара на шыбах, тлушчавыя пляміў на вадзе’; чэш. osuhly ’пахмурны, хмарны, імглісты’, славац. osuhel ’густая імжа зімой; галалёд на дрэве; сухі мароз’ < *o‑sęg‑tъ ад прасл. *sęgti, гл. сягаць (Зубаты, Studie, 167–170). Сюды ж рус. дыял. осягиться, осяжить(ся) Асядаць’, гл. Варбат, Этимология–1970, 380. Інакш з польск. osęgly < osędly ад szady ’сівы, пакрыты шэранню’ выводзіць чэшскае і славацкае словы Махэк₂ (421), што здаецца малапераканальным.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГУ́САК (Husák) Густаў (10.1.1913, в. Доўбраўда, каля г. Браціслава, Славакія — 1991, славацкі і чэшскі паліт. і дзярж. дзеяч. Скончыў Браціслаўскі ун-т (1937). З 1933 чл. кампартыі Чэхаславакіі (КПЧ). У 2-ю сусв. вайну адзін з кіраўнікоў славацкага нац. паўстання 1944. Чл. ЦК КПЧ (1945, 1949—51). У 1946—50 старшыня Корпуса ўпаўнаважаных (аўтаномнага ўрада) Славакіі. Абвінавачаны ў «нацыяналіст. ухілах», у 1951 арыштаваны і зняволены, у 1960 вызвалены, у 1963 рэабілітаваны. У перыяд «пражскай вясны» 1-ы сакратар ЦК КП Славакіі, падтрымаў увод войск 5 дзяржаў-удзельніц Варшаўскага дагавора ў Чэхаславакію (жн. 1968). З 1969 1-ы сакратар, з 1971 ген. сакратар ЦК КПЧ. Праводзіў палітыку т.зв. нармалізацыі (адыход ад рэформ «пражскай вясны»). З 1975 прэзідэнт Чэхаславакіі. У 1987 быў вымушаны падаць у адстаўку з пасады ген. сакратара ЦК КПЧ, у 1989 — з пасады прэзідэнта. Аўтар кн. «Сведчанне пра Славацкае нацыянальнае паўстанне» (нап. Ў 1964).
Н.К.Мазоўка.
т. 5, с. 541
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)