слава́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. слава́к слава́кі
Р. слава́ка слава́каў
Д. слава́ку слава́кам
В. слава́ка слава́каў
Т. слава́кам слава́камі
М. слава́ку слава́ках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слава́к,

гл. славакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слава́к м Slowáke m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сла́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сла́ўка сла́ўкі
Р. сла́ўкі сла́вак
Д. сла́ўцы сла́ўкам
В. сла́ўку сла́вак
Т. сла́ўкай
сла́ўкаю		 сла́ўкамі
М. сла́ўцы сла́ўках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слова́к слава́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слава́кі, -аў, адз. слава́к, -а, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Славакіі.

|| ж. слава́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. слава́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Słowak

м. славак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Slovak​1 [ˈsləʊvæk] n.

1. слава́к; слава́чка;

the Slovaks слава́кі

2. слава́цкая мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Slowáke

m -n, -n слава́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

слава́кі, ‑аў; адз. славак, ‑а, м.; славачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. славачкі, ‑чак; ж.

Заходнеславянскі народ, які разам з чэхамі складае асноўнае насельніцтва Чэхаславакіі (ЧССР).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)