Verbum

анлайнавы слоўнік

сла́біць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сла́біць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -біць; незак.

1. безас., каго-што. Пра частае апаражненне кішэчніка.

Дзіця ўвесь час с.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка ў каго-н.

Касторка добра с.

|| зак. прасла́біць, -біць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́біць несов. сла́бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́біць, ‑біць; незак.

1. безас. каго. Пра частае апаражненне кішэчніка. Яго ўвесь дзень слабіць.

2. Выклікаць паскоранае дзеянне кішэчніка; паслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́біць

1. безас.:

мяне́ сла́біць ich hábe Dúrchfall;

2. (пра лякарства) ábführen vi, purgíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прасла́біць гл. слабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слабі́цельны, -ая, -ае.

Такі, ад якога слабіць.

Слабіцельнае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́бить несов. сла́біць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слабі́цельны, ‑ая, ‑ае.

Які дапамагае хутка спаражніць кішэчнік. // у знач. наз. слабі́цельны, ‑ага, н. Лякарства, якое слабіць. Прымаць слабіцельнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

purgíeren

vt мед. ачышча́ць, сла́біць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)