сла́бнуць, -ну, -неш, -не; слаб, -бла; -ні; незак.

Тое, што і слабець.

Без сну чалавек слабне.

|| зак. асла́бнуць, -ну, -неш, -не; асла́б, -бла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́бнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сла́бну сла́бнем
2-я ас. сла́бнеш сла́бнеце
3-я ас. сла́бне сла́бнуць
Прошлы час
м. сла́б сла́блі
ж. сла́бла
н. сла́бла
Загадны лад
2-я ас. сла́бні сла́бніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сла́бнучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сла́бнуць несов. сла́бнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Тое, што і слабець. Не еўшы, чалавек хутка слабне, і ногі не ідуць... Гарэцкі. Яшчэ ў грудзях не згаслі сілы, Яшчэ не слабнуць сэрца крылы, Не адцвіла ў душы вясна! Гілевіч. І ўсё адно не слабне цікавасць да коласаўскай паэмы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асла́бнуць гл. слабнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́бнуть несов. сла́бнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расслабева́ть несов., разг.

1. (ослабевать) слабе́ць;

2. (становиться менее напряжённым) сла́бнуць, расслабля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wilt

[wɪlt]

v.i.

1) вя́нуць

2) тра́ціць сі́лы, сла́бнуць

3) занепада́ць ду́хам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

weaken

[ˈwi:kən]

1.

v.t.

1) аслабля́ць

2) рабі́ць слабе́йшым (напо́й)

2.

v.i.

слабе́ць; сла́бнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лені́во пін., бяроз., петрык, леніво, леныво, любан. леніло, калінк., петрык. лінула ’скура вужакі ці гадзюкі, скінутая ў час ліняння’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Прасл. дыялектызм lenivo. Да lenili ’слабнуць, марнець, губляць поўсць, валасы, скуру’, параўн. укр. ліпитися ’ліпяць, лупіцца’, рус. арханг., валаг., урал., сіб. ленный, ленной ’які ліняе’, польск. linieć, lenieć, славац. Ueniť(sa), славен. lęniti ’ліняць’. Чаргаванне len‑j lin‑ (Бернекер, 1, 722; Фасмер, 2, 482; Слаўскі, 4, 267).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)