скуфья́ церк. скуф’я́, род. скуф’і́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скуфья

Том: 31, старонка: 400.

img/31/31-400_2395_Скуфья.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

скуф’я́ ж., церк. скуфья́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ску́ф’я ‘спічастая шапка з чорнага або фіялетавага аксаміту ў праваслаўнага духавенства, манахаў’ (ТСБМ). Стараж.-рус. скуфия, датуецца 1347 г. (Сразнеўскі, 3, 399). Запазычанне праз пасрэдніцтва с.-грэч. σκούφια з іт. scuffia ‘шапка’, якое, відаць, германскага паходжання; гл. Фасмер, 3, 663; БЕР, 6, 815. Для беларускага слова магчыма запазычанне з рус. ску́фья ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)