ску́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур.

2. Урач па хваробах скуры (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ску́рнік ску́рнікі
Р. ску́рніка ску́рнікаў
Д. ску́рніку ску́рнікам
В. ску́рніка ску́рнікаў
Т. ску́рнікам ску́рнікамі
М. ску́рніку ску́рніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ску́рнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур. Давід Лаўрэнцьевіч і не думаў тады, што гэтая першая машына для скураной прамысловасці.. зробіць яго прафесіяналам-скурнікам. «Беларусь».

2. Разм. Урач па хваробах скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рнік ж мед (урач) Háutarzt m -es, -ärzte; Dermatológe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

skinner

[ˈskɪnər]

n.

1) скурадзёр, скуралу́п -а m.

2) ску́рнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)