скулі́цца, скулю́ся, ску́лішся, ску́ліцца; зак. (разм.).

Зваліцца адкуль-н.

|| незак. ску́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скулі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скулю́ся ску́лімся
2-я ас. ску́лішся ску́ліцеся
3-я ас. ску́ліцца ску́ляцца
Прошлы час
м. скулі́ўся скулі́ліся
ж. скулі́лася
н. скулі́лася
Загадны лад
2-я ас. скулі́ся скулі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час скулі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скулі́цца сов., разг. свали́ться, сковырну́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скулі́цца, скулюся, скулішся, скуліцца; зак.

Разм. Упасці, зваліцца. Старому Пеўню дрэнны сон прысніўся, Устрапянуўся ён і... з седала скуліўся. Валасевіч. Буланы спудзіўся і, захропшы, ірвануў калёсы так, што Тарас ледзь не скуліўся з воза. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скулі́цца гл скульвацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ску́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скуліцца.

2. Зал. да скульваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паску́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Скуліцца — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сковырну́ться прост.

1. (упасть с чего-л.) звалі́цца; скулі́цца;

2. (умереть) скапу́ціцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)