скула́сты, -ая, -ае.

3 вялікімі пукатымі скуламі¹.

С. твар.

|| наз. скула́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скула́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скула́сты скула́стая скула́стае скула́стыя
Р. скула́стага скула́стай
скула́стае		 скула́стага скула́стых
Д. скула́стаму скула́стай скула́стаму скула́стым
В. скула́сты (неадуш.)
скула́стага (адуш.)		 скула́стую скула́стае скула́стыя (неадуш.)
скула́стых (адуш.)
Т. скула́стым скула́стай
скула́стаю		 скула́стым скула́стымі
М. скула́стым скула́стай скула́стым скула́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скула́сты скула́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скула́сты, ‑ая, ‑ае.

З пукатымі скуламі ​1. Скуласты твар. □ У чалавека трэсліся рукі, а па скуластых абветраных шчоках цяклі слёзы. Асіпенка. // Які мае такі твар. На пажоўклай ад часу паперы захаваўся здымак: двое маладых хлопцаў стаялі побач. Адзін, крыху старэйшы, скуласты, амаль бязбровы, а другі — худзенькі, з далікатным, як у дзяўчыны, тварам, высокі. Хомчанка. Слова папрасіў русы, скуласты, з чырвоным тварам чалавек. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скула́сты mit hervórstehenden [áusgeprägten] Báckenknochen [Wángenknochen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скула́стый скула́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cheekbone

[ˈtʃi:kboʊn]

n.

ску́ла f.

with high cheekbones — скула́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бязбро́вы, ‑ая, ‑ае.

Без броў, а таксама які мае ледзь прыкметныя (звычайна светлыя) бровы. На пажоўклай ад часу паперы захаваўся здымак: двое маладых хлопцаў стаялі побач. Адзін, крыху старэйшы, скуласты, амаль бязбровы, а другі — худзенькі, з далікатным, як у дзяўчыны, тварам, высокі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скра́двацца, ‑аецца; незак.

1. Рабіцца невыразным, неадчувальным, непрыкметным. Смуглявы скуласты твар, крыху раскосыя вочы выклікалі прыкрасць, і Кіра старалася стаць да люстра так, каб гэта скрадвалася. Карпаў. // Рабіцца больш ціхім (пра гукі, шум і пад.). Гадлеўскі загадаў абабіць дыспетчарскія кабіны лямцам, пакласці на падлозе мяккія «дарожкі», каб скрадваліся гукі. Шынклер.

2. Зал. да скрадваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

policzkowy

policzkow|y

1. шчочны;

2. скуласты;

kość ~a — скула;

torby (worki) ~e заал. зашчочныя мяшкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)