скулавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скулавы́ скулава́я скулаво́е скулавы́я
Р. скулаво́га скулаво́й
скулаво́е		 скулаво́га скулавы́х
Д. скулаво́му скулаво́й скулаво́му скулавы́м
В. скулавы́ (неадуш.)
скулаво́га (адуш.)		 скулаву́ю скулаво́е скулавы́я (неадуш.)
скулавы́х (адуш.)
Т. скулавы́м скулаво́й
скулаво́ю		 скулавы́м скулавы́мі
М. скулавы́м скулаво́й скулавы́м скулавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скулавы́ анат., мор. скулово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скулавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да скулы ​1 (у 1 знач.). Скулавая косць. Скулавая мышца.

2. Спец. Які мае адносіны да скулы ​1 (у 2 знач.). Скулавы пояс карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́ла¹, -ы, мн. -ы, скул, ж.

Выпуклая косць чэрапа ніжэй вачэй, над верхняй часткай сківіцы.

|| прым. скулавы́, -а́я, -о́е (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скулово́й анат., мор. скулавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)