скрэбла - Пошук

скрэ́бла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скрэ́бла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Тое, што і скрабніца.

2. Лапатка для саскрэбвання чаго-н.

Зламаць с.

|| прым. скрэ́блавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрэ́бла ср.

1. скребни́ца ж.;

2. (лопатка для соскабливания чего-л.) скребо́к м.;

3. археол. скребло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́бла, ‑а, н.

Разм.

1. Скрабніца. Запаліўшы ліхтар, фурман чысціў скрэблам і шчоткай каня. Пальчэўскі.

2. Лапата для саскрабання чаго‑н., скрабок. Скрэбла зламалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэбла

т. 14, с. 475

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скрэ́бла н гл скрaбалка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скрэ́бці

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скрабло́ ср., см. скрэбла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́бл

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скрабло́, -а́, мн. скрэ́блы і (з ліч. 2, 3, 4) скраблы́, скрэ́блаў, н.

Тое, што і скрэбла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum