скрэ́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скрэ́бка |
скрэ́бкі |
| Р. |
скрэ́бкі |
скрэ́бак |
| Д. |
скрэ́бцы |
скрэ́бкам |
| В. |
скрэ́бку |
скрэ́бкі |
| Т. |
скрэ́бкай
скрэ́бкаю |
скрэ́бкамі |
| М. |
скрэ́бцы |
скрэ́бках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скрэ́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. скрэбці (у 2–3 і 6 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скобле́ние ср. скрабе́нне, -ння ср., скрэ́бка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)