скры́гат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. скры́гат
Р. скры́гату
Д. скры́гату
В. скры́гат
Т. скры́гатам
М. скры́гаце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скры́гат, -у, М -гаце, м.

Рэзкі гук, які ўтвараецца пры моцным трэнні аднаго прадмета аб другі.

С. жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скры́гат, -ту м. скре́жет;

◊ с. зубо́ўны — уст. скре́жет зубо́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скры́гат, ‑у, М ‑гаце, м.

Рэзкі гук, які ўзнікае пры моцным трэнні прадметаў адзін аб адзін. Рыгор пачуў злосны скрыгат зубоў. Гартны. Саламону, здавалася, што кожнае слова рэжа яму вуха, нібы скрыгат нажа па шкле. Бядуля. Па галоўнай Савецкай вуліцы горада хадзіла конка і чуваць быў жудасны скрыгат яе калёс, гучныя крыкі канагонаў. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́гат м Knírschen n -s; Kréischen n -s (пра дзверы, калёсы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скре́жет м. скры́гат, -ту м., скрыгата́нне, -ння ср.;

◊

скре́жет зубо́вный скры́гат зубо́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубо́ўны: з. скры́гат зубо́вный скре́жет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скро́гат, -ту м., см. скры́гат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праскры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Утварыць скрыгат.

2. Скрыгаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rasp​1 [rɑ:sp] n.

1. ра́шпіль

2. скры́гат

3. скрыпу́чы/рыпу́чы гук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)