скрабні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Металічная шчотка для чысткі коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрабні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скрабні́ца скрабні́цы
Р. скрабні́цы скрабні́ц
Д. скрабні́цы скрабні́цам
В. скрабні́цу скрабні́цы
Т. скрабні́цай
скрабні́цаю		 скрабні́цамі
М. скрабні́цы скрабні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрабні́ца ж. скребни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрабні́ца, ‑ы, ж.

Металічная шчотка для чысткі коней. Коней і кароў шаравалі скрабніцамі і шчоткамі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрабні́ца ж. спец. Stríegel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скребни́ца скрабні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрэ́бла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Тое, што і скрабніца.

2. Лапатка для саскрэбвання чаго-н.

Зламаць с.

|| прым. скрэ́блавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Stríegel

m -s, - скрэ́бла, скрабні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрэ́бла, ‑а, н.

Разм.

1. Скрабніца. Запаліўшы ліхтар, фурман чысціў скрэблам і шчоткай каня. Пальчэўскі.

2. Лапата для саскрабання чаго‑н., скрабок. Скрэбла зламалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́дула​2

(лац. radula = скрабніца)

асобы апарат у глотцы большасці малюскаў, які служыць для раздрабнення ежы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)