скрабе́нне гл. скрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрабе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. скрабе́нне
Р. скрабе́ння
Д. скрабе́нню
В. скрабе́нне
Т. скрабе́ннем
М. скрабе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрабе́нне ср.

1. скобле́ние;

2. чи́стка ж.;

1, 2 см. скрэ́бці 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрабе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. скрэбці (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́бці, скрабу́, скрабе́ш, скрабе́; скрабём, скрабяце́, скрабу́ць; скроб, скрэ́бла; скрабі́; скрэ́бены; незак.

1. каго-што і без дап. Драпаць чым-н. вострым на паверхні.

С. падлогу.

Мыш скрабе за шпалерамі.

2. каго-што. Счышчаючы, дзерці чым-н. вострым, цвёрдым.

С. скавараду пяском.

С. снег.

3. што. Чысціць, знімаць верхні слой (пра маладую гародніну, рыбу і пад.).

С. моркву.

С. рыбу.

4. звычайна безас., перан. Хваляваць, трывожыць.

Цэлы дзень скрабе на душы.

|| аднакр. скрабяну́ць, -бяну́, -бяне́ш, -бяне́; -бянём, -беняце́, -бяну́ць; -бяні́.

|| наз. скрабе́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скобле́ние ср. скрабе́нне, -ння ср., скрэ́бка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

struganie

н.

1. струганне;

2. габляванне;

3. абіранне; скрабенне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

scrape​1 [skreɪp] n.

1. скабле́нне, скрабе́нне;

give a carrot a scrape скрэ́бці мо́ркву

2. дра́піна;

get a scrape on one’s elbow абадра́ць ло́каць

3. dated непрые́мная сітуа́цыя, бяда́

♦

a scra pe of the pen ро́счырк пяра́;

get into ascrape тра́піць у не́рат;

get out of scrape вы́круціцца з непрые́мнага стано́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чи́стка ж.

1. (удаление грязи) чы́стка, -кі ж., чы́шчанне, -ння ср.; шарава́нне, -ння ср.; ваксава́нне, -ння ср.;

отда́ть что́-л. в чи́стку адда́ць што-не́будзь у чы́стку;

2. (от кожуры) абіра́нне, -ння ср.; скрабе́нне, -ння ср., струга́нне, -ння ср.; лушчэ́нне, -ння ср., луза́нне, -ння ср.; перабіра́нне, -ння ср.;

3. (освобождение от скопившегося, опорожнение) чы́стка, -кі ж., чы́шчанне, -ння ср.; выціра́нне, -ння ср.;

4. перен. чы́стка, -кі ж.; см. чи́стить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)