Verbum

анлайнавы слоўнік

паветранай скорасці паказальнік

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ско́расць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́зел², -зла́, мн. -злы́, -зло́ў, м. (спец.).

Адзінка скорасці судна, роўная адной марской мілі ў гадзіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́расны, -ая, -ае і скарасны́, -а́я, -о́е.

1. гл. скорасць.

2. Які дзейнічае, працуе на вялікай скорасці.

Скораснае рэзанне металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тахо́метр, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння скорасці вярчэння.

[Ад грэч. tachys — хуткасць, скорасць і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разагна́цца, -зганю́ся, -зго́нішся, -зго́ніцца; -загна́ўся, -загна́лася; -зганіся; зак.

Давесці рух да вялікай скорасці.

Р. на машыне.

|| незак. разганя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. разго́н, -у, м. Узяць р. 3 разгону.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пульсі́метр, ‑а, м.

Медыцынскі інструмент для вызначэння скорасці і характару пульсу.

[Ад лац. pulsus — штуршок і mētreō — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарасцяме́р, ‑а, м.

Прылада для вымярэння скорасці (хуткасці) руху. Магнітны скарасцямер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водавымяра́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння скорасці цячэння і расходу вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ката́ліз, ‑у, м.

Узбуджэнне хімічнай рэакцыі або змяненне яе скорасці пад уздзеяннем каталізатараў.

[Ад грэч. katálysis — разбурэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)