ско́раснік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ско́раснік ско́раснікі
Р. ско́расніка ско́раснікаў
Д. ско́расніку ско́раснікам
В. ско́расніка ско́раснікаў
Т. ско́раснікам ско́раснікамі
М. ско́расніку ско́расніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́раснік м. скоростни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́раснік, ‑а, м.

Спецыяліст па рабоце скораснымі метадамі. Токар-скораснік. // Разм. Спартсмен, які бегае на скорасць. Канькабежац-скораснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скоростни́к ско́раснік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́расніца, ‑ы, ж.

Жан. да скораснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szybkościowiec

м. скораснік; хуткаснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)