ско́рапіс, -у, м.

Хуткае злітнае пісьмо, пераважна ў старажытных рукапісах.

|| прым. скарапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́рапіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ско́рапіс
Р. ско́рапісу
Д. ско́рапісу
В. ско́рапіс
Т. ско́рапісам
М. ско́рапісе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́рапіс, -су м. ско́ропись ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скорапіс 9/560—561; 10/507

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

скорапіс

т. 14, с. 467

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ско́рапіс, ‑у, м.

Хуткае злітнае (у адрозненне ад устава і паўустава) пісьмо ў старажытных рукапісах. Варта адзначыць.., што замена ўстаўнога пісьма скорапісам раней за ўсё адбылася ў дзелавой пісьменнасці. Булыка. // Пра хуткае рукапіснае пісьмо. Канспект напісан скорапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́рапіс м. Schnéllschrift f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скарапі́сны гл. скорапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́ропись ж., уст. ско́рапіс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курсі́ў

[фр. cursive, ад с.-лац. cursiva (littera) = скорапіс]

друкарскі шрыфт з нахілам, падобны на рукапісны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)