ско́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ско́л ско́лы
Р. ско́лу ско́лаў
Д. ско́лу ско́лам
В. ско́л ско́лы
Т. ско́лам ско́ламі
М. ско́ле ско́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скол, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца, дзе што-н. сколата, адкалолася.

С. на мармуры.

2. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго-н.

Ледзяны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скол (род. ско́лу) м., в разн. знач. скол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скол м.

1. (действие) ско́лванне, -ння ср., ско́лка, -кі ж.;

2. (место откола) скол, род. ско́лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скол, ‑у, м.

1. Месца, дзе адкалоўся, скалоўся кавалак чаго‑н. Скол на камені.

2. зб. Тое, што сколата, сколатыя кавалкі чаго‑н. Ледзяны скол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скол м

1. (месца) Ábsplitterungsstelle f -, -n;

2. (сколаты кавалак) Splítter m -s, -, ábgesplittertes Stück

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ско́лка I ж. ско́лка, скол м.; см. ско́лваць I

ско́лка II ж. ско́лка; см. ско́лваць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́лванне I ср. ска́лывание; ско́лка ж., скол м.; см. ско́лваць I

ско́лванне II ср. ска́лывание, ско́лка ж.; см. ско́лваць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)