скова́ть сов., в разн. знач. скава́ць;

скова́ть подко́ву скава́ць падко́ву;

скова́ть си́лы проти́вника скава́ць сі́лы праці́ўніка;

моро́з скова́л ре́ку маро́з скава́ў раку́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скава́ць сов., в разн. знач. скова́ть;

с. падко́ву — скова́ть подко́ву;

с. сі́лы праці́ўніка — скова́ть си́лы проти́вника;

маро́з ~ва́ў раку́ — моро́з скова́л ре́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́вывать несов., в разн. знач. ско́ўваць; см. скова́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўмуро́ўваць сов.

1. (о многом) вмурова́ть;

2. чаще безл., перен. (льдом) закова́ть, скова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умурава́ць сов.

1. вмурова́ть, вде́лать;

у. кацёл — вмурова́ть (вде́лать) котёл;

2. чаще безл., перен. (морозом) скова́ть;

рэ́чку мо́цна ўмурава́ла — ре́чку кре́пко скова́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укава́ць сов.

1. разг. (обить металлом) окова́ть;

2. перен. (о морозе и т.п.) скова́ть, закова́ть;

маро́з ~ва́ў раку́ — моро́з скова́л (закова́л) ре́ку́;

3. вкова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)