скна́рысты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скна́рысты скна́рыстая скна́рыстае скна́рыстыя
Р. скна́рыстага скна́рыстай
скна́рыстае		 скна́рыстага скна́рыстых
Д. скна́рыстаму скна́рыстай скна́рыстаму скна́рыстым
В. скна́рысты (неадуш.)
скна́рыстага (адуш.)		 скна́рыстую скна́рыстае скна́рыстыя (неадуш.)
скна́рыстых (адуш.)
Т. скна́рыстым скна́рыстай
скна́рыстаю		 скна́рыстым скна́рыстымі
М. скна́рыстым скна́рыстай скна́рыстым скна́рыстых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скна́рысты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і скнарлівы. Не мог жа Змітрок, скнарысты і недалёкі чалавек, з якім Кірыл звязаўся дружбаю, дапамагчы яму знайсці сваё месца. Кавалёў. Здаўна ведаючы скнарысты Кастусёў характар, .. Антон проста ў вочы спытаў: — Што ў цябе? Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

miserly

[ˈmaɪzərli]

adj.

скна́рлівы, скна́рысты; хці́вы, скупы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)