Verbum

анлайнавы слоўнік

склёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. скляпаць.

2. Месца, дзе скляпана што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склё́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

склёпка ж., тех. склёпка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склёпка ж., техн.

1. (действие) склёпка, -кі ж., склёпванне, -ння ср.;

2. (место) склёпка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. склёпваць — скляпаць.

2. Месца, дзе скляпана што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склёпка ж. тэх.

1. (дзеянне) Verníeten n -s, Zusámmennieten n -s;

2. (месца склёпкі) Níetstelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і скляплю́, скле́плеш, скле́пле; -па́й; -па́ны; зак., што.

Злучыць пры дапамозе кляпання.

|| незак. склёпваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. склёпванне, -я, н. і (спец.) склёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

|| прым. склёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склё́пак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Níetung

f -, -en тэх. клёпка, склёпка, заклёпачнае злучэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)