скло́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скло́чніца скло́чніцы
Р. скло́чніцы скло́чніц
Д. скло́чніцы скло́чніцам
В. скло́чніцу скло́чніц
Т. скло́чніцай
скло́чніцаю		 скло́чніцамі
М. скло́чніцы скло́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скло́чніца ж., разг. скло́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скло́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да склочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скло́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які займаецца склокамі.

|| ж. скло́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. скло́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скло́чница скло́чніца, -цы ж., зва́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kłótnica

ж. склочніца, звадніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)