склеро́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на склероз.

|| ж. склераты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склеро́тык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. склеро́тык склеро́тыкі
Р. склеро́тыка склеро́тыкаў
Д. склеро́тыку склеро́тыкам
В. склеро́тыка склеро́тыкаў
Т. склеро́тыкам склеро́тыкамі
М. склеро́тыку склеро́тыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

склеро́тык м., разг. склеро́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склеро́тык, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе склерозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеро́тик мед., разг. склеро́тык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склераты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да склеротык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)