склеро́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. склеро́ма
Р. склеро́мы
Д. склеро́ме
В. склеро́му
Т. склеро́май
склеро́маю
М. склеро́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

склеро́ма ж., мед. склеро́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склеро́ма мед. склеро́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склеро́ма, ‑ы, ж.

Спец. Хранічная інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца развіццём у слізістай абалонцы дыхальных шляхоў запаленчых зацвярдзенняў. Склерома дыхальных шляхоў.

[Грэч. sklērōma — ушчыльненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склерома

т. 14, с. 463

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

склеро́ма

(гр. skleroma = ушчыльненне)

інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца развіццём у слізістай абалонцы дыхальных шляхоў запаленчых зацвярдзенняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Склерома дыхальных шляхоў 1/556; 3/396; 9/558

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рынасклеро́ма

(ад гр. rhis, -inos = нос + склерома)

ушчыльненне слізістай абалонкі носа інфекцыйнага паходжання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БУРА́К Самуіл Мендэлевіч

(1872, г. Марыупаль, Украіна — 12.3.1938),

бел. сав. отарыналарынголаг. Д-р медыцыны (1902). Скончыў Харкаўскі ун-т (1897). У 1906—16 заг. ЛОР-лячэбніцы Харкаўскага шпіталя, з 1925 заг. кафедры ЛОР-хвароб Мінскага мед. ін-та. Навук. працы па вывучэнні склеромы.

Тв.:

Склерома верхніх і ніжніх дыхальных шляхоў. Мн., 1933.

т. 3, с. 342

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)