склераты́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. склераты́чка склераты́чкі
Р. склераты́чкі склераты́чак
Д. склераты́чцы склераты́чкам
В. склераты́чку склераты́чак
Т. склераты́чкай
склераты́чкаю		 склераты́чкамі
М. склераты́чцы склераты́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

склераты́чка ж., разг. склероти́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

склераты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да склеротык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склеро́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на склероз.

|| ж. склераты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

склероти́чка мед., разг. склераты́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)