скле́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. скле́ра скле́ры
Р. скле́ры скле́р
Д. скле́ры скле́рам
В. скле́ру скле́ры
Т. скле́рай
скле́раю		 скле́рамі
М. скле́ры скле́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скле́ра ж., анат. скле́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скле́ра анат. скле́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скле́ра, ‑ы, ж.

Спец. Вонкавая цвёрдая бялковая абалонка вока, якая спераду пераходзіць у празрыстую рагавіцу.

[Ад грэч. sklērón — цвёрды.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склера

т. 14, с. 462

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

склеро́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Тое, што і склера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

twardówka

ж. анат. склера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)