ске́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ске́на |
ске́ны |
| Р. |
ске́ны |
ске́н |
| Д. |
ске́не |
ске́нам |
| В. |
ске́ну |
ске́ны |
| Т. |
ске́най ске́наю |
ске́намі |
| М. |
ске́не |
ске́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ске́на
(гр. skene)
часовае драўлянае памяшканне ў старажытнагрэчаскім тэатры для пераадзявання і выхаду акцёраў, пазней сцяна ззаду архестры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)