скаштава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скашту́ю |
скашту́ем |
| 2-я ас. |
скашту́еш |
скашту́еце |
| 3-я ас. |
скашту́е |
скашту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скаштава́ў |
скаштава́лі |
| ж. |
скаштава́ла |
| н. |
скаштава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скашту́й |
скашту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скаштава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скаштава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што і чаго.
1. Тое, што і паспытаць, пакаштаваць. [Міхал:] Не скаштуеш ты [Нічыпар] садавіны са свайго садка, не зачэрпнеш мёду з вулляў, не паспытаеш сала. Кучар.
2. перан. Разм. Зведаць, зазнаць, адчуць на сабе. Усё пекла я зведаў кахання, Усе мукі яго скаштаваў. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)