скашо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скашо́ўка |
скашо́ўкі |
| Р. |
скашо́ўкі |
скашо́вак |
| Д. |
скашо́ўцы |
скашо́ўкам |
| В. |
скашо́ўку |
скашо́ўкі |
| Т. |
скашо́ўкай
скашо́ўкаю |
скашо́ўкамі |
| М. |
скашо́ўцы |
скашо́ўках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скашо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы; Р мн. ‑шовак; ж.
Рэмень, які праходзіць пад брухам каня і змацоўвае страмёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скошёвка спец. скашо́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)