скарэ́лы, -ая, -ае.

Які скарэў, стаў сухім; зацвярдзелы ад бруду.

С. ад гразі шынель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скарэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скарэ́лы скарэ́лая скарэ́лае скарэ́лыя
Р. скарэ́лага скарэ́лай
скарэ́лае		 скарэ́лага скарэ́лых
Д. скарэ́ламу скарэ́лай скарэ́ламу скарэ́лым
В. скарэ́лы (неадуш.)
скарэ́лага (адуш.)		 скарэ́лую скарэ́лае скарэ́лыя (неадуш.)
скарэ́лых (адуш.)
Т. скарэ́лым скарэ́лай
скарэ́лаю		 скарэ́лым скарэ́лымі
М. скарэ́лым скарэ́лай скарэ́лым скарэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скарэ́лы заскору́злый; засо́хший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які скарэў, стаў сухім; зацвярдзелы. [Старшына] накінуў на распацелую спіну скарэлы ад гразі шынель. Быкаў. Шурпатая добрай матулі рука, лагодная, быццам у спёку рака, абмыла на ранах скарэлую кроў, укрыла старанна гаротных сыноў. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які распацеў, спацелы. [Музыканты] выходзілі за кулісы, і распацелыя ад танцаў хлопцы падносілі ім па шклянцы гарэлкі. Прокша. [Старшыня] накінуў на распацелую спіну скарэлы ад гразі шынель. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)