Скары́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Скары́
Р. Скаро́ў
Д. Скара́м
В. Скары́
Т. Скара́мі
М. Скара́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скары (в., Вілейскі пав.) 7/339

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

скары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скару́ ско́рым
2-я ас. ско́рыш ско́рыце
3-я ас. ско́рыць ско́раць
Прошлы час
м. скары́ў скары́лі
ж. скары́ла
н. скары́ла
Загадны лад
2-я ас. скары́ скары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час скары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)