ска́ржніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ска́ржніца ска́ржніцы
Р. ска́ржніцы ска́ржніц
Д. ска́ржніцы ска́ржніцам
В. ска́ржніцу ска́ржніц
Т. ска́ржніцай
ска́ржніцаю		 ска́ржніцамі
М. ска́ржніцы ска́ржніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ска́ржніца ж., юр. жа́лобщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́ржніца, ‑ы, ж.

Жан. да скаржнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́ржнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падае скаргу (у 2 знач.).

|| ж. ска́ржніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́лобщица ска́ржніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)