скарасні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скарасні́к скараснікі́
Р. скарасніка́ скарасніко́ў
Д. скарасніку́ скарасніка́м
В. скарасніка́ скарасніко́ў
Т. скарасніко́м скарасніка́мі
М. скарасніку́ скарасніка́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скарасні́к, ‑а, м.

Разм.

1. Перадавы рабочы, які прымяняе скарасныя метады работы. А быць майстрам сва[ёй] справы, авалодаць тэхнікай, якая ў цябе пад рукамі, гэта і ёсць — быць скарасніком. Грамовіч.

2. Спецыяліст па скарасному руху. Машыніст-скараснік. Лыжнік-скараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарасні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да скараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skater [ˈskeɪtə] n. канькабе́жац; канькабе́жка;

a short-distance skater канькабе́жац-спры́нтар;

a speed skater канькабе́жац-скарасні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)