скапе́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скапе́цкі скапе́цкая скапе́цкае скапе́цкія
Р. скапе́цкага скапе́цкай
скапе́цкае		 скапе́цкага скапе́цкіх
Д. скапе́цкаму скапе́цкай скапе́цкаму скапе́цкім
В. скапе́цкі (неадуш.)
скапе́цкага (адуш.)		 скапе́цкую скапе́цкае скапе́цкія (неадуш.)
скапе́цкіх (адуш.)
Т. скапе́цкім скапе́цкай
скапе́цкаю		 скапе́цкім скапе́цкімі
М. скапе́цкім скапе́цкай скапе́цкім скапе́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скапе́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скапца (у 1 знач.), уласцівы яму. // Такі, як у скапца.

2. Які мае адносіны да скапца (у 2 знач.), скапецтва (у 2 знач.). Скапецкія абрады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Чалавек або жывёліна, якія падвергліся кастрацыі.

2. Член рэлігійнай секты ў Расіі, што ўзнікла ў канцы 18 ст. і прапаведавала барацьбу з плоццю шляхам кастрацыі.

|| прым. скапе́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́пческий скапе́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)